گفت‌وگوی اختصاصی اصلاح‌وب با عبدالعزیز سلیمی، نویسندە و کارشناس مسائل دینی درباب حملەی نظامی ترکیە بە عفرین
--------------
اشارە: بە دنبال حملەی نظامی ترکیە به عفرین در شمال شرق سوریە اصلاح‌وب چند پرسش اساسی را با چند کارشناس در میان گذاشتە است و پاسخ‌های ایشان را بە محضر مخاطبان عزیز عرضە می‌دارد. تذکار این نکته لازم است که انعکاس نظرات کارشناسان محترم، لزوماً دیدگاه مختار پایگاه اطّلاع‌رسانی اصلاح نیست.
- پس از چند روز گلوله باران منطقه‌ی کردنشین «عفرین سوریه» که از نیمه شب پنج‌شنبه ۲۸ دی‌ماه ٩٦ آغاز شده بود؛ سرانجام، نیروهای زمینی ترکیه، روز یکشنبه و تحت عنوان عملیات «شاخه‌ی زیتون» پیشروی‌های خود را به درون خاک همسایه و به سمت منطقه‌ی تحت کنترل کردها آغاز کردند. به نظر شما چرا ترکیه به عفرین حمله کرد؟
«بسم الله الرحمن الرّحیم
پیش از پاسخ به پرسش‌تان لازم می‌بینم به چند نکته اشاره کنم:
یکم: اقدام هر دولت و گروهی با هر اسم و مسمّا‌یی، جهت ایجاد ناامنی، ویرانی و آواره ساختن مردم کرد و غیر کرد را اقدام و عملی مجرمانه، غیر قانونی و غیر اخلاقی می‌دانم.
دوم: نگاه من به مسائل اجتماعی، سیاسی و اوضاع منطقه‌ای و بین‌المللی بر پایه باورها و ارزش‌های الهام گرفته‌ام از متون و نصوص دینی فراتر از مسائل نژادی ترکی، کردی و عربی است؛ زیرا که خداوند نژاد و قومیت را آیه‌ای از آیه‌های خود برای ایجاد ارتباط و همگرایی به شمار می‌آورد و مخاطب بسیاری از آیه‌هایش مردم -صرف‌نظر از کیش و نژاد آنان- است.
«اى مردم! شما را از مرد و زنى آفريديم و ملّت‌ها و قبیله‌هایی گرداندیم تا يكديگر را بشناسید، به راستی گرامی‌ترين شما نزد الله، پرهيزکارترين‌تان است، بی‌گمان الله (به پندار و کردارتان) دانایی آگاه است.»[١]
بر این اساس هرگونه تلاش برای هویّت‌زدایی از قوم و نژادی در عمل رویارویی با قانون و سنت‌های الهی و یکی از بزرگترین چالش‌های فراروی توسعه سیاسی و اجتماعی است.
همچنین پیامبر برادری و آزادگی –صلّی‌الله علیه و سلّم– در خطابه «حجة الوداع» -که به مثابه آخرین توصیه‌هایش به همه مردم در همه تاریخ تلقّی میشود- فرموده‌اند:
«ای مردم! بی‌گمان پروردگارتان یکی است و پدرتان نیز یکی؛ همه شما فرزندان آدم هستید و آدم از خاک بود، بی‌گمان گرامی‌ترین شما نزد خداوند پرهیزکارترین‌تان است، عرب بر غیر عرب و سرخ‌پوست بر سیاه‌پوست و سیاه‌پوست بر سرخ‌پوست هیچ برتری ندارد مگر به وسیله پرهیزکاری، آیا پیامم را رسا رساندم؟ خداوندا تو خود شاهد باش!»[٢]
در این رابطه فرازی از سخنان کاک علی جوانمردی -گزارشگر شناخته شده و ملّی‌گرای کرد مقیم آمریکا- برایم بسیار تازه و جالب بود؛ بسیاری از ما سال‌هاست آرزو داشتیم که سران گروه‌ها، جماعت‌ها و جوانان و خیرخواهان ملّت کرد و دیگر ملت‌ها به این نتیجه برسند که نژاد و قومیت معیار برتری و نیک و بد نیست و آن را مبنای رویکردهای اجتماعی و سیاسی خود بگردانند؛ آقای جوانمردی می‌گوید:
«لازم است ما کردها این واقعیت‌ها را بپذیریم که در دنیای امروز نزاع و اختلاف‌ها نه نژادی و قومی بلکه بر پایه منافع و مصالح هستند؛ ترک، فارس و عرب به عنوان نژاد و قومیت دشمن قوم کرد نیستند و از هرگونه اهانت به آنها باید پرهیز کنیم؛ زیرا ما چه دوست داشته باشیم و چه دوست نداشته باشیم، ٧٠ نماینده کرد ترکیه –که پنج شش میلیون انتخاب کننده کرد پشت سرشان قرار دارند- عضو حزب اردوغان و پشتیبان او هستند؛ همچنین چه بپذیریم و چه نپذیریم بیش از ٣ هزار نیروی مسلّح کردی –در گردان صلاح‌الدین ایّوبی- همراه با ارتش آزاد سوریه و ارتش ترکیه بر ضد گروه «پی د» می‌جنگند.»[٣]
سوم: تعدادی از شخصیّت‌‌های سیاسی کرد ازجمله عبدالباسط سیدا، امین تمو و عثمان اوجلان و بسیاری دیگر بر این باورند که برخی از سران احزاب و گروههای مسلّح و غیر مسلّح کردی، افرادی سودجو، مقام‌طلب و ماجراجو هستند و بر روی مسأله حقوق ملت کرد تجارت میکنند و نه اینکه هیچ پروژه‌ای علمی و واقع‌بینانه برای احقاق حقوق ملت کرد ندارند؛ بلکه عملاً به مثابه ابزار و پیاده‌نظام قدرت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی عمل میکنند و نمایندگان مردم مسلمان کرد، به شمار نمی‌آیند.(٤)
چهارم: به گواهی تاریخ، پروژه‌های حزبی و حکومتی بر پایه نژاد ترکی، کردی و عربی و... پروژه‌هایی شکست خورده‌اند و جز عقب‌ماندگی سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، دستاورد دیگری برای ملّت‌هایشان نداشته‌اند. همچنین نباید فراموش کنیم که خود ما کردها، در پروسه تلاش برای دستیابی به حقوق مشروع خویش –به‌ویژه پس از شکل‌گیری جمهوری مهاباد توسط مرحوم «قاضی محمد» در جریان مبارزات ملک محمود بر ضد انگلیسی‌ها و پس از رفراندوم اخیر کردستان عراق، به خاطر همکاری با دولت‌ها و گروههای مخالف خود، در ناکامی‌های ملت خویش نقشی بسیار منفی بازی کرده و خون هزاران جوان کرد، سال‌ها درد و رنج، آوارگی، انفال و غیره را به باد داده‌ایم.
در پاسخ به پرسش نخست شما عرض میشود که:
از نظر بسیاری از تحلیلگران اوضاع منطقه، اقدام ترکیه به عملیات نظامی در منطقه «عفرین» و پیش از آن در شهرهای «جرابلس» و «الباب» واقع در شمال شرق حلب، عکس‌العمل‌هایی در برابر تحرّکات سیاسی و نظامی دو گروه کردی «پی‌ی د» و «ی پ گ» که از نظر آنکارا شاخه سوری گروه «پ ک ک» به شمار می‌آیند؛ همچنین واکنشی است در برابر برنامه علنی آموزش، سازماندهی و تسلیح آن گروه‌ها، توسط دولت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی، در کنار مرزهای ترکیه.
من بر این باورم که پاسخ به چرایی عملیّات «عفرین» پیش از تحلیل و برّرسی کارشناسانه و بی‌طرفانه مسائل زیر، نمی‌تواند دقیق و واقع‌بینانه باشد:
- بررسی سابقه همکاری «پی د» در غرب فرات –به‌ویژه در مناطق حلب و منطقه عفرین- با دولت‌های سوریه و روسیه در برابر گروههای غالباً اسلامگرای ارتش آزاد.
- هدف آمریکا –پس از ناکامی کودتایش در ترکیه- از آموزش، تسلیح و سازماندهی ٣٠ هزار نیروی غالباً عضو و هوادار آن دو گروه کرد –از میان بیش از ١٦ گروه- در کنار مرزهای ترکیه
- انگیزه دولت‌های سعودیه و امارات، از پشتیبانی مالی و رسانه‌ای از «پی د» و برخی از عشایر عرب، از طریق گروه «احمد جربا» عضو سابق ائتلاف نیروهای مخالف دولت سوریه.
- بررسی عملکردهای گروه «پی د» در ارتباط با دیگر گروههای کرد، به‌ویژه: بستن دفاتر گروههای تشکیل دهنده «شورای ملی کردستان سوریه»، کنار گذاشتن عمل به قوانین شرعی مربوط به ازدواج، طلاق، ارث و... در مناطق تحت نفوذ خود، همکاری تنگاتنگ با دولت سوریه در مناطق و شهرهای قامشلو، حسکه و... و اقدام مستقیم و غیر مستقیم گروه «پی د» جهت آواره کردن بیش از ٣٥٠ هزار کرد منطقه عفرین، پس از تسلّط بر آن منطقه!
بررسی هر یک از این موارد، توسط تحلیلگران بی‌طرف کار بسیار پیچیده‌ای نیست؛ زیرا دلایل، شواهد و اعتراف طرف‌های درگیر در آن کشور و گزارش سازمان‌ها و ناظران مستقل زیادی، برای اثبات آنها وجود دارند.
- هدف ترکیه از اجرای این عملیات چیست؟
اقدام نظامی ترکیه در عفرین را نباید با توافق‌های سه‌جانبه، میان ایران، روسیه، ترکیه در آستانه و زمینه‌سازی برای برپایی کنفرانس «سوچی» در باره‌ی آینده سوریه، بی‌ارتباط دانست.
مسؤولان ترکیه اهداف خود از اقدام نظامی در شمال سوریه را این‌گونه اعلام کرده‌اند:
- اردوغان می‌گوید: «ابتدا گروههای تروریستی را در عفرین ریشه‌‌کن و سپس منطقه را به محلّی قابل سکونت، برای ٣.٥ میلیون سوری ساکن در ترکیه، تبدیل خواهیم کرد»
- بینالی یلدرم نخست‌وزیر: «عملیات شاخه زیتون، با هدف تأمین امنیّت مرزی، استقرار ثبات در منطقه و پایان دادن به خشونت‌ها و فشارهای تروریست‌های پ.ک.ک/پ.ی.د و داعش در شمال غربی سوریه صورت می‌گیرد.»
- مسؤولان دولت ترکیه و گروههای همسو با آن در سوریه، به‌ویژه، فرماندهان و نیروهای کرد گردان ٣ هزار نفری «صلاح‌الدین ایوبی» وابسته به ارتش آزاد سوریه، ادّعای اقدام دولت ترکیه بر ضد مردم کرد را به دلایل زیر نفی میکنند:
یکم: برخورداری کردهای اسلام‌گرایی همچون بینالی یلدرم، ابراهیم کالن، هاکان ویدان، محمت شمشک، در پست‌های نخست وزیری، مشاور ارشد ریاست جمهوری، رئیس سازمان اطلاعات و امنیت «مید»؛ معاون نخست وزیر در امور تجارت خارجی
دوم: داشتن رأی اکثریّت حزب عدالت و توسعه، «آ ک پ» در مناطق کردنشین و حمایت ٧٠ نماینده کرد از آن؛ در حالی، که از ٥٩ نماینده حزب صلح و دمکراسی (ح د پ)، به رهبری صلاح‌الدین دمرتاش تنها ١٥ نفرشان از قومیت کرد هستند.
از سوی دیگر گروههای داخل و خارج مخالف دولت ترکیه نیز، هدف آن کشور از عملیات «شاخه زیتون» در شمال سوریه را ناشی از نگرانی مسؤولان آن کشور از شکل‌گیری مناطق آزاد و خودمختار کردی و تأثیرگذاری درازمدت آن بر اقلّیّت بزرگ کردهای آن کشور؛ همچنین تقویت خوی نژادپرستی دولتمردان و ارتش آن کشور می‌دانند.
- رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهوری ترکیه نیز پیشتر هدف از آغاز این حمله را «پاکسازی تروریست‌ها» و ایمن‌سازی مرزهای جنوبی ترکیه اعلام کرده بود. به گفته‌ی بن‌علی ییلدریم، نخست‌وزیر ترکیه، هدف این عملیات، ایجاد یک «منطقه‌ی امن» تا ۳۰ کیلومتری عمق خاک سوریه است. آیا حمله‌ی اخیر ترکیه به خاک سوریه، مصداق تجاوز آشکار یک کشور، به خاک کشوری مستقل نیست؟
«از همان آغاز انقلاب سوریه، آن کشور به صورت میدانی برای رقابت و تسویه‌حساب میان دولت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی، بروز و گسترش جنگ‌های نیابتی میان گروههای گوناگون، کشتار صدها هزار نفر غالباً غیر نظامی توسط رژیم، استفاده مکرّر از سلاح شیمیایی و هدف قراردادن مراکز درمانی و... درآمد؛ به همین خاطر نه بر پایه قوانین و مقررات بین‌المللی، بلکه بنا بر اعلام رسمی بسیاری از کشورهای جهان، دولت سوریه مشروعیّت و اعتبار بین‌المللی خود را از دست داده است.
همچنین برخی از لوازم اعتبار آن، به عنوان یک کشور مستقلّ، مانند: تسلّط اداری و امنیّتی بر کشور، کنترل مرزها و مقبولیت عمومی و استقلال در تصمیم‌گیری‌های سیاسی و نظامی را از دست داده است.
با توجه به موقعیت حساس و استراتژیک سوریه –به‌ویژه هم‌مرزی با رژیم صهیونیستی و قرارداشتن در کنار دریای مدیترانه- هر یک از دولت‌هایی که خود را در آن کشور صاحب منافع می‌دانند، به دنبال در اختیار گرفتن سهم بیشتر و برگ‌های برنده بیشتری، برای تأثیرگذاری بر آینده آن کشور هستند.
طبیعی است که ترکیه نیز، برای ایجاد منطقه امن و بازگردانیدن بیش از ٣ میلیون آواره سوری که طی ٦ سال گذشته، بیش از ١٣ میلیارد دلار را برای آنان هزینه کرده، نگران باشد.
همچنین داشتن اطمینان از امنیّت مرزهایش در برابر گروههای مسلّح مخالف، خود را صاحب حق به‌شمار آورد.
در واقع، با توجه به حضور و دخالت نظامی ایران و روسیه و سرازیر شدن ده‌ها گروه نظامی و شبه‌نظامی فرقه‌ای –شیعی و سنی- به میدان نزاع در آن کشور -هرچند با دعوت و رضایت آنچه دولت قانونی سوریه نامیده میشود- و همچنین تسلّط آمریکا بر چاه‌های نفتی مناطق کردنشین، زوم کردن بر روی دخالت نظامی ترکیه در آن کشور و بی‌توجهی به حضور و دخالت دیگر کشورها، معنادار و غیر واقع‌بینانه است.
- به‌نظر شما چرا ترکیه در این بازه‌ی زمانی به عفرین حمله کرد؟
«همانگونه که پیشتر اشاره شد، مسؤولان ترکیه اهداف خود را از این عملیات و عملیات قبلی در منطقه جرابلس و الباب به نام «سپر فرات» پنهان نکرده و در اظهارات‌شان، به موارد زیر اشاره کرده‌اند:
- جلوگیری از روبه‌رو شدن با واقعیت شکل‌گیری ارتش سی‌هزار نفره، متشکل از مخالفان کرد و عرب تحت حمایت آمریکا، عربستان، امارات و مصر در کنار مرزهای کشورش و جلوگیری از قطع ارتباط جغرافیایی ترکیه با نیروهای هم‌پیمان خود در سوریه
- تأمین امنیّت مناطق عبور و مرور ارتش آزاد و ساکنان استان‌های ادلب، اطراف حلب، حماء و مناطق الباب، إعزار و... به خاک ترکیه
- ناامیدی از حل بحران سوریه، توسط شورای امنیّت و بی‌نتیجه بودن نشست‌های ژنو و برخی امیدواری‌ها به حل آن با همکاری ایران و روسیه در کنفرانس «سوچی»
- گروه «ی پ گ» و متحدانش، هرگونه ارتباط با گروههای تروریستی را رد کرده‌اند؛ آمریکا نیز این ادّعای کردها را تأیید میکند، چرا با وجود تأیید آمریکا، باز ترکیه اقدام به حمله در مناطق کردنشین سوریه را عملی کرد؟
«آمریکا آموزش و سازماندهی «ی پ گ» را انکار نمی‌کند؛ بیشتر آگاهان اوضاع کردستان ترکیه و سوریه، «ی پ گ و پی ی د» را شاخه‌های سوری «پ ک ک» می‌دانند که از نظر آمریکا و اروپا نیز در زمان حاکمیت دولت‌های قبلی ترکیه، به عنوان گروهی تروریستی معرفی شده است.
همانگونه که پیشتر نیز اشاره شد، پس از موفقیت‌های اقتصادی دولت عدالت و توسعه و بالا رفتن سطح درآمد سرانه مردم از ١٥٠٠ دلار به ١١هزار دلار، دارا بودن رتبه ١٧، در میان کشورهای صنعتی «جی ٢٠» و برنامه‌ریزی برای دستیابی به عضویت در گروه «جی ١٠» تا سال ٢٠٢٣م، حمایت سیاسی و رسانه‌ای از انقلاب‌های مردمی دنیای عرب، پناه دادن به صدها شخصیّت اسلامگرای تحت تعقیب توسط دولت کودتایی مصر و دولت‌های قبیله‌ای امارات و سعودیه، حمایت از مردم فلسطین در نوار غزّه، تأسیس پایگاه نظامی در کشورهای سومالی، سودان، قطر و احتمالاً کویت، نزدیک شدن و هم‌پیمانی –دستکم از نظر تاکتیکی- به ایران و روسیه، شکست کودتای مورد حمایت دولت آمریکا و دولت‌های هم پیمان با آن و خودداری آمریکا از تحویل فتح‌الله گولن به ترکیه و... اسباب نگرانی برخی از دولت‌های غربی به ویژه آمریکا را فراهم ساخته و دیوار بی‌اعتمادی میان آنها را روز به روز بلندتر نموده است؛ به همین خاطر دولت ترکیه به خود حق می‌دهد که به اقدامات آمریکا در سوریه به شدت مشکوک باشد.»
- روسیه، نسبت به آنچه در شمال سوریه می‌گذرد، ابراز نگرانی کرد و برخی از سربازان خود را که در این منطقه مستقر بودند، را تخلیه کرد. همچنین مسکو، در نشست سازمان ملل، از ترکیه خواست تا عملیات خود در سوریه را متوقّف کند. نقش روسیه و نیز آمریکا را در این عملیات چگونه ارزیابی میکنید؟
«روسیه و آمریکا به دنبال منافع سیاسی، نظامی و اقتصادی خود در سوریه و دیگر کشورها هستند؛ روشن است که برای دستیابی به آن، اضافه بر اهرم‌های سیاسی و نظامی خود، به نیروهای انسانی محلّی نیز، نیاز مبرم دارند؛ به گفته دکتر سید احمد عبدالوهاب عالم برجسته کردستان عراق: «غرب و روسیه به کردها، تنها به عنوان هم‌پیمانی جنگجو و ابزاری نظامی نگاه میکنند، نه ملتی که دنبال دستیابی به آزادی و حقوق ملّی خویش است.»
درخواست روسیه از ترکیه برای توقف عملیات عفرین را من نشنیده‌ام؛ اما نباید فراموش نمود که آمریکا و روسیه، علی‌رغم اختلاف‌هایی که بر سر تقسیم منافع خود در سوریه دارند، دارای منافع و مسؤولیت‌های مشترکی با همدیگر نیز هستند، که می‌توان به اختصار، به این موارد اشاره کرد:
- حمایت نظامی روسیه از دولت بشار اسد پس از ملاقات با نخست‌وزیر اسرائیل
- سکوت آمریکا، در برابر کشتار غیر نظامیان و استفاده مکرّر آن رژیم از سلاح شیمیایی
- پاسداری مشترک سیاسی و نظامی از امنیت اسرائیل
- جنگ با اسلام جهادی و منزوی نمودن اسلام سیاسی زیر پوشش مبارزه با تروریسم
- تضعیف و محاصره ترکیه، در راستای جلوگیری از ارائه الگویی از حکومت‌داری، توسط اسلام‌گرایان؛ هرچند در سایه قانون و سیستم لائیسم باشد.
به همین خاطر ممکن است، پشت درهای بسته خواب‌هایی را برای دولت ترکیه دیده و دام‌هایی را بر سر راه آن پهن کرده باشند.»
- بنابر اعلام منابع رسمی، آمار قربانیان عملیات ترکیه در شهر عفرین و حومه‌ی آن تا این لحظه به ده‌ها تن رسیده است و بیش از یکصد نفر نیز زخمی شده‌اند که زنان و کودکان نیز در میان قربانیان و زخمی‌شدگان مشاهده میشود؛ آیا فاجعه‌ای انسانی و کشتار انسان‌های بی‌دفاع و شهروندان عادی، درحال انجام است یا قضیه به‌گونه‌ای دیگر است؟
«همانگونه که اشاره کردم، هرگونه اقدام گروه‌ها، دولت‌ها، بر ضد مردم غیر نظامی، کشتن و آواره ساختن آنها، صرف‌نظر از نژاد و دین‌شان، جنایت جنگی و اقدامی غیر اخلاقی و محکوم است؛ اما در هر جنگی ممکن است افراد بی‌گناه و غیر نظامی قربانی شوند؛ مهم آن است که مناطق غیر نظامی توسط طرف‌های درگیر به طور عمد هدف قرار نگیرند.»
- پیامدهای حمله‌ی ترکیه به عفرین، در داخل ترکیه چه خواهد بود؟ آیا این حملات، سبب ناآرامی و اعتراضات داخلی و یا انفجار و حملات تلافی‌جویانه از سوی نیروهای مخالف کرد نخواهد بود؟
«ممکن است انگیزه‌هایی برای هواداران «پ ک ک» و «ح د پ» جهت پاره‌ای از اعتراض‌های اجتماعی و رسانه‌ای بر ضد دولت «آ ک پ» و شخص رئیس‌جمهور فراهم کند، اما از آنجا که –به گفته صاحب‌نظران کرد- پایگاه اجتماعی پ ک ک، میان مردم مسلمان کرد ترکیه، بسیار محدود و متزلزل است؛ اعتراض‌های مردمی بسیار محدود خواهند بود.
این موضوع، پس از موفّقیّت‌‌های اقتصادی دولت عدالت و توسعه و برخی از امتیازهای فرهنگی، مانند آزادی تدریس زبان کردی در مدارس خصوصی، راه‌اندازی شبکه‌ی TRT کردی از حدود ٥ سال پیش، وجود چندین شبکه کردی‌زبان در داخل ترکیه و بخاطر وجود حالت فوق‌العاده پس از کودتا، دامنه اعتراض‌ها چندان چشم‌گیر نخواهد بود»
- به‌نظر شما راه‌حل نهایی این بحران چیست؟ آیا نمی‌شود دو طرف با گفت‌وگو و مصالحه در جهت رفع تنازع گام بردارند؟
«چنانکه دکتر علی قره‌داغی، دبیرکل «اتحادیه جهانی عالمان مسلمان» در مصاحبه با شبکه «روداو» اظهار داشتند، تنها راه مناسب برای حل و فصل این‌گونه نزاع‌ها؛ نشستن دو طرف بر سر میز مذاکره و حل و فصل مشکلات از راه گفت‌وگو‌ست؛ اما این اقدام به وجود اراده سیاسی مستقلّ از سوی دو طرف، نیازمند است.
در خاتمه یادآوری و ذکر دو نکته را لازم می‌بینم:
یکم: ادّعایی ندارم که همه آنچه را در این مصاحبه گفته‌ام عین حقیقت هستند؛ چه‌بسا منابع خبری و تحلیلی مورد استفاده من تا حدودی حرفه‌ای و بی‌طرفانه عمل نکرده باشند.
دوم: جز انبیاء -علیهم السلام- هیچ‌کس را از خطا و اشتباه بری نمی‌شمارم؛ به همین خاطر براین باورم که «رجب طیب اردوغان» بر خلاف داوری برخی از مخالفان و موافقان، نه ابلیس است و نه قدّیس.
پانوشت‌‌ها و ارجاعات:
٢. خطبه حجه الوداع صحیح امام مسلم
٣. گزارش علی جوانمردی از تهاجم نظامی ترکیه به منطقه عفرین
٤. مصاحبه نشریه ایران فردا با عثمان اوجلان- احسان هوشمند
٥. ثلاثة مؤشرات على دعم السعودية لكرد «روج آفا»
٦. مبارزه با تروریزم تا پاکسازی آخرین تروریست ادامه خواهد داشت
٧. یلدریم: هدف از عملیات شاخه زیتون نجات غیرنظامیان منطقه است
نظرات
یا لیت قومی یعلمون
21 بهمن 1396 - 06:02اردوغان باید بە اشخاصی مثل شما افتخار کند یا حداقل مقداری مستمری مالی برایتان در نظر بگیرد ان حزب صلاح الدین هم کە اشارە نمودی جای هیچ تعجب و پریشانی نیست این حزب متشکل اند از امثال شما خداوندا چە برسر دینت امدە ان دین کە محمد صلی اللە در طائف از سرتاپایش خون جاری شد لیکن امیدشان همیشە بە اصلاح و هدایت بود اکنون چە افرادی شدەاند علم دار ان دین!
ع سلیمی
23 بهمن 1396 - 07:07با سلام و احترام به تمامی کسانی که با مطالب و دیدگاه های اینجانب در مصاحبه اخیر موافقت و یا مخالفت نمودند، اما لطف کنند نقد مستدل خود را به صورت مکتوب در شبکه های اجتماعی منتشر کنند یا آن را برای اینجانب بفرستند. ممنون
ع سلیمی
23 بهمن 1396 - 02:25کردهای ترکیه در دوران پسا کودتا و فرجام پ.ک.ک اردوغان به کردها نگاه ویژه‌ای دارد محمدعلی دستمالی، کارشناس سیاسی مسائل منطقه: تحلیل واقع بینانه شرایط عینی و ملموس ترکیه، این واقعیت را نشان می دهد که حزب عدالت و توسعه، برای حل معضل کردها و پایان دادن به مسیر پرپیچ و خم پرونده کُردی، گزینه ای بهتر از دمیرتاش و یاران او ندارد. محمدعلی دستمالی، کارشناس سیاسی مسائل منطقه دیپلماسی ایرانی: طی روزهای اخیر و پس از گذار از پیچ خطرناک کودتای نافرجام 15 جولای در ترکیه، شاهد گونه ای از انسجام و وحدت، بین جریانات سیاسی و حزب حاکم بودیم و برای نخستین بار پس از یک مقطع طولانی، رهبر حزب حاکم، رئیس جمهور و رهبران احزاب مخالف، روی یک صحنه، در ینی کاپی استانبول کنار هم قرار گرفتند و به سخنرانی همدیگر گوش دادند! کسانی که با فضای سیاسی و حزبی ترکیه آشنا هستند، خوب می دانند که تصور این که، بن علی یلدرم رهبر حزب عدالت و توسعه و نخست وزیر ترکیه، کمال قلچداراوغلو، رهبر حزب جمهوری خلق و دولت باغچلی رهبر حزب حرکت ملی، با آن همه اختلاف و حجم گسترده ی متلک ها و کنایه هایی که نثار هم کرده اند، در یک فضا جمع شوند و درباره یک دغدغه مشترک حرف بزنند، بسیار عجیب و شگفتی آور است. به ویژه اگر، واسطه و کاتالیزور این گردهمایی بزرگ، دعوت های مکرر رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه باشد. آن چه در میتینگ زیبای استانبول دیدیم، تصویری از یک جامعه پویا و سرزنده بود که برای حفظ ثبات و توسعه سیاسی و دموکراسی، ساعت ها زیر آفتاب می ایستد و پرچم تکان می دهد. اما گذشته از شور حضار میلیونی و جلوه های حرفه ای و مدرن صحنه محل سخنرانی این گردهمایی، دو نقص بزرگ در تابلوی کلانی دیده می شد: نخست: حضور نداشتن سران احزاب سیاسی خارج از مجلس ملی ترکیه که دست کم باید رهبران پنج حزب مهم راه نیافته به مجلس، در این گردهمایی در کنار رهبران فعلی حضور پیدا می کردند. دوم: حضور نداشتن صلاح الدین دمیرتاش رهبر حزب دموکراتیک خلق ها که حزب او نیز با آرای مردم به مجلس ملی ترکیه راه پیدا کرده و هر اندازه که وابسته به پ.ک.ک و مورد انتقاد دولت باشد، اما در هر حال و تحت هر شرایطی، تکه ای از پازل بزرگ سیاسیت و قدرت، در ترکیه ی امروز است. اردوغان در پاسخ به سوال خبرنگاران در مورد دعوت نکردن از دمیرتاش، اعلام کرد: «او با یکی از رسانه های طرفدار فتح الله گولن در خارج از کشور مصاحبه کرده و مردمی را که در برابر تانک کودتاگران ایستادگی کرده اند، به اعضای داعش تشبیه کرده است. پس او بین آدم های شرافتمند آن مراسم نمی تواند جا بگیرد. اما بگذارید همه بدانند که برادران و خواهران کُرد من، هر روز برایم پیام می فرستند و تماس می گیرند و حساب آنها، از هم جداست.» دمیرتاش، پیش تر نیز در گفتگو با رسانه های آلمان، اردوغان را به ابوبکر بغدادی خلیفه داعش، تشبیه کرد. به هر حال، بیان این مصادیق نشان می دهند که به قول ترک ها «ایپلَر کوپارمیش گیبی». یعنی: انگار بندها پاره شده اند و امیدی به «وصل» نیست. آیا کردها در حاشیه اند؟ به باور نگارنده، انتخاب عنوانی همچون «چرا اردوغان کردها را به حاشیه می راند؟» یا عنوان دیگری مانند «چرا کردها به میتینگ بزرگ استانبول دعوت نشدند؟» از لحاظ فنی و سیاسی، صحیح نیست. چرا که تابلوی کلان تحولات سیاسی – امنیتی ترکیه در دو سال اخیر، این واقعیت را نشان می دهد که دولت برآمده از حزب عدالت و توسعه و رئیس جمهوری ترکیه، با پدیده ای به نام پ.ک.ک، مشکل و تنش دارند و نه با پرونده کُردی یا مطالبات قوم گرایانه و ناسیونالیستی کُردی. شاید این یکی از موضوعاتی است که در بسیاری از تحلیل های ما، دانسته یا ندانسته با مسائل دیگر خلط شده و مبنای قضاوت هایی کلی در مورد ترکیه و تحولات سیاسی آن شده است. در تحلیل ریز این موضوع باید گفت: حزب عدالت و توسعه به مثابه یک جریان اسلام گرای محافظه کار که دارای نگرش و مواضع ملی گرایانه ترکی خاصی نیز هست، در سالیان گذشته، ذهنیت نوینی نسبت به مساله کردها پیدا کرده است. البته ریشه این ذهنیت را باید در دوران پیش از تاسیس حزب عدالت و توسعه و در دوران فعالیت های رجب طیب اردوغان به عنوان یکی از شاگردان برجسته ی نجم الدین اربکان و یکی از کادرهای قدرتمند حزب اسلامی رفاه، جستجو کرد. اربکان در سال 1993 از اردوغان خواست که گزارش مفصلی در مورد مساله کردها تدوین کند. امروز و پس از یک فاصله زمانی 23 ساله، به روشنی می بینیم که اربکان و اردوغان از همان دوران، بین مساله کُردی و موضوع پ.ک.ک، تفاوت ها و مرزبندی هایی قائل شده اند. به این معنی که روح ملی گرایانه ترکی اردوغان و استاد او اربکان، با هویت کُردی، تنش و اختلافی نداشته اما بُن مایه اسلامی اندیشه های آنان، همواره از بُعد ایدئولوژیک اندیشه های چپ گرایانه ی پ.ک.ک نفرت داشته و نتوانسته به آن اعتماد کند. شاید به همین خاطر است که در سالیان اخیر و در جریان مذاکرات صلح با پ.ک.ک نیز همواره شاهد گونه ای از تردید و تعلل در رفتارهای اردوغان بوده ایم. او به عنوان یک سیاست مدار کشته کار که در آغاز دوران جوانی وارد صحنه سیاست شده و همواره اندیشه ها و تمایلات اسلامگرایانه داشته، نه تنها از پ.ک.ک، بلکه از دیگر جریانات چپ کشورش، اصطلاحا دل چرکین است. اردوغان در سالیان اخیر و در حلقه معتمدین خود، همواره سهم قابل توجهی به کردها داده است و در مقام وزیر و معاون نخست وزیر نیز در کابینه حضور داشته اند. مهمت مهدی اَکَر وزیر کُردزبان دیاربکری، چندین دوره در کابینه آکپارتی به عنوان وزیر حضور داشت و هم اکنون معاون رهبر حزب عدالت و توسعه و مسئول بخش سیاست خارجی این حزب است. مهمت شمشک، اقتصدادان کُرد باتمانی، معاون اقتصای نخست وزیر است و در پست های حساس دیگری نیز در دولت، مجلس و سایر نهادها، به سیاست مداران کُرد بها داده شده و در استان های جنوب و جنوب شرقی، تلاش های فراوانی برای ارتقای نقش سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کردهای نزدیک به آکپارتی، صورت گرفته است اما تا زمانی که حزب عدالت و توسعه، با کردهای نزدیک به پ.ک.ک نیز به توافق و تعامل نرسد، مشکلات به قوت خود باقی خواهند ماند. در هر صورت و با وجود خطاهای استراتژیک و مهمی که نایندگان کُرد وابسته به پ.ک.ک مرتکب شده اند، باز هم نمی توان نقش آنان را نادیده گرفت. آنان به خاطر موقعیت ویژه و پر اضطرابی که در نتیجه فشارهای دوجانبه دولت و پ.ک.ک برایشان ایجاد شده، مواضع غلط نیز گرفته اند. اما نمی توان از یاد برد که در دوران مذاکرات صلح در سال 2013 میلادی، احمد ترک، لیلا زانا، دمیرتاش و دیگران، در قامت سیاست مداران دموکرات و صلح طلب توانمند و مجربی ظاهر شدند که می توانند در توسعه سیاسی ترکیه، وظایف سنگینی بر عهده بگیرند. امروز نیز، تحلیل واقع بینانه شرایط عینی و ملموس ترکیه، این واقعیت را نشان می دهد که حزب عدالت و توسعه، برای حل معضل کردها و پایان دادن به مسیر پرپیچ و خم پرونده کُردی، گزینه ای بهتر از دمیرتاش و یاران او ندارد و متقابلا، کردها نیز در میان سران احزاب کنونی ترکیه، طرف معامله ای بهتر از اردوغان و دیگر سران آکپارتی پیدا نخواهند کرد و بنابراین آنها ناچارند همدیگر را تحمل کنند. انتشار اولیه: سه شنبه 19 مرداد 1395 / انتشار مجدد: چهارشنبه 27 مرداد 1395 http://www.irdiplomacy.ir/fa/page/1962036/اردوغان+به+کردها+نگاه+ویژه‌ای+دارد.html
لیبرال
06 بهمن 1396 - 08:19ماموستا نظر شما درباره اسکان آوارگان عرب در عفرین و تغییر بافت قومی این شهر چیست؟
کارشناس دینی
14 بهمن 1396 - 09:19بسم الله ارحمان ارحیم بین مسلمان هیچ فرقی وجود ندارد. لذا اسسکان برادران عرب و ترکمن در عفرین بلا اشکال است.
بدون‌نام
07 بهمن 1396 - 10:41سلام خدمت عبدالعزیز سلیمی، نویسندە و کارشناس مسائل دینی. خوب شما همون بهتر در مورد مسائل دینی اظهار نظر کنید. بزرگوار جنابعالی فرمودید يلدرم، کالين و فيدان کورد هستن، خوب با یک سرچ ساده خلاف این ادعا ثابت خواهد شد. که البته در صورت کورد بودن هم چیزی ثابت نمیشه، مثلا کمال قليچداراوغلو رئیس حزب جمهوری خواه خلق(کماليست ها) هم کورد هستند خوب حالا میشه نتیجه گرفت این حزب در راستای منافع ملت کورد حرکت ميکنه!!! در مورد آمار اعضای کورد HDP و AKP هم به نظرم نیازی به توضیح نباشد. بنابراين با استناد به چنین اطلاعات و آماری تحلیل جنابعالی مطمئنا بی طرفانه خواهد بود؟! دوست گرامی شما مصداق کامل ضرب المثل کاسه داغ تر از آش هستید که فکر می کنید اردوغان صلاح ملت کورد را بیشتر از خود آنها میداند، همان طور که دولت های آمريکا، روسیه و... در حمایت از ملت کورد در راستای منافع خود عمل میکنند، مطمئنا دولت ترکیه و کشورهای همجوار ملت کورد هم در راستاي منافع خود پیش میروند، حتی به قیمت سرکوب و کشتار ملت کورد. آقای سلیمی تحلیل های شما و دوستانتان من را به یاد شخصیت استفن(ساموئل آل جکسون) در فیلم جانگوي رها شده(تارانتينو) ميندازيد که می گفت: خدایا منو از دست این سیاه لعنتي(جیمی فاکس) نجات بده!
بدون‌نام
21 بهمن 1396 - 06:34برادر عبدالعزیز سلیمی مطالب شما را که عنوان نموده بودید مطالعه نمودم خلاصه کلام آن بود که از اردوغان حمایت کردید به اعمال ایشان در قبال عفرین مشروعیت بخشیدید و درمقابل YPG و متحدانش را به چالش کشیدید البته نظر هرکسی برای خودش جای احترام دارد ولی امثال شما سبب دین گریزی جوانان امروز جامعه هستند میدانید چرا؟ چون کتمان حقیقت میکنید اگر اردوغان دوستدار مسلمین است چرا در مساله میانمار هیچ دفاعی از آن مردم بیچاره نکرد اگر اردوغان حامی اسلام است چرا از داعش و گروههای تندرو که آبروی اسلام را شرق و غرب بردند کما فی السابق حمایت می کند اگر اردوغان ادعای حمایت از قران و سنت دارد چرا کرامت انسانی را زیر پا نهاده است البته شما جایگاه این را نداشتید تا از شما گله کنم حیف است جماعت شما یک نفر آزادیخواه داشت که در مساله حمایت از کیمیابان حلبچه و ژنوساید انفال دست به قلم شد و رساله الام من ارض البلایا الی مشعره الانبیا را به رشته تحریر در آورد که همیشه برایش دعای خیر میکنم چه فرق است میان رساله ایشان و مطالب شما!
بیلال
21 بهمن 1396 - 10:31بیلال ئەمینی: مامۆستا سەلیمی چەواشەکردن لە پێناو چی؟ بەڕێز عەبدولعەزیز سەلیمی لەو وتووێژەدا کە لەمەڕ هێرشی تورکیایە بۆ سەر عەفرین هیچ ڕێزێک بۆ خەباتی چڵ ساڵەی پارتی کرێکارانی کوردستان دانانێت و دەستکەوتەکانی کورد لە باکوور بە بەرهەمی خەبات و ڕێکخستنی ئەو حیزبە تێکۆشەرە نازانێت ، بەڵکوو هەمووی دەبەستێتەوە بە عەتا (بەخشین)ـی سوڵتان ئەردۆغان !! ئەمە بۆچوونی ئەوە با بەری دەین . لە سەرەتادا باسی بەشێک لە گووتاری ماڵئاویی(خطبه وداع ) ئەکات کە حەزرەتی موحەمەد گووتوویە هیچ نەتەوەیەک (عەرەب) لە نەتەوەیەکی تر (نا عەرەب ) سەرتر نییە ، باشە گەر سوڵتانەکەی ئێوە بڕوای بەم قسە هەیە بۆچی بەردەوام تەک تەکەکانی ئاتاتورک دووپات ئەکاتەوە ، باشە کە زمانی تورکی زمانی فەرمی بێت و کوردی نافەرمی ئەوە سەربوون(برتری) نییە لە شوێنێکدا بە درۆیەکی زەق و زۆپ دەڵێ لە 59 پارلەمانتاری هەدەپە بە تەنیا 15 کەسیان لە نەتەوەی کوردە (هەڵبەت ئەو ناڵێ نەتەوە ، بە ئەنقەست ئەڵێ "قومیت " ، یانی کورد نەتەوە نییە، عەشیرەتە ، خێڵە ، کە ئیخوانییەکی کورد وا باسی کورد بکات ، لە تورک و عەرەب چی چاوەڕێ ئەکەی) با بێینە سەر ئەم لیستەی خوارەوە ناوی بڕێک پارلەمانتاری هەدەپە و شوێنی لە دایکبوونیانە تا خەڵک بزانێت ئ عەبدولعەزیزی سەلیمی چۆن بە ئاسانی چەواشە ئەکات . 1ــ پەروین بوڵدان لە دایکبوویی شاری هەکاری ـ مەهمت عەلی ئەسلان لە دایکبووی شاری فارقین(سیلوان) ، پارێزگای دیاربەکر ــ ئیدریس بالوکەن لەدایکبووی شاری بینگوڵ ــ لەیلا زانا ، فارقین ، پارێزگای دیاربەکر 5ــ دیلەک ئۆجەلان خەلفەتی ، ئورفا ــ فەلەکناس ئوجا کوردی یەزیدی لە ئاڵمان لەدایکبووە ــ عوسمان بایدەمیر لەدایکبووی دیاربەکر ــ سەلاحەدین دەمیرتاش لەدایکبووی پالو پارێزگای ئەلئەزیز ــ جەلال دۆغان ل.د نزیب پارێزگای غازی عەنتاب 10ــ سەلما ئیرماک ، ل.د قزلتەپە پارێزگای ماردین ــ ئادەم گەڤەری ، ل.د گەڤەر پارێزگای هەکاری ــ ئالتان تان ل.د باتمان ــ عەبدوڵا زەیدان ل.د گەڤەر پارێزگای هەکاری ــ ئیمام تاشچەر ل.د بسمیل پارێزگای دیاربەکر 15ــ سبەل یەغیتالب ل.د ماردین ــ نیهات ئاکدۆغان ل.د هەکاری ــ مدحەت سنجار ل.د نوسەیبین پارێزگای ماردین ــ دەنگیر میر مهمت فورات ئادیامان ــ بەسیمە کونجا ، ئەلبستان مەرعەش 20ــ قادر یەلدرم ل.د دیاربەکر ــ ئیراهیم ئایهان ل.د سیڤرەک پارێزگای ئورفا ــ لەیلا بیرلیک ل.د دێرک ، پارێزگای ماردین ــ فەرهاد ئنجو ل.د شرناخ ــ فەیسەل ساری یەلدز ل.د جزیرە پارێزگای شرناخ 25ــ عەلیجان ئونلو ل.د قسلە(نەزمیە) پارێزگای دەرسیم ــ توغبا هەزەر ل.د ئەردیش پارێزگای وان ــ مارال دانیش ل.د دیاربەکر ــ بەهجەت یەلدرم ل.د ئادییامان ــ بەردان ئوزتورک ل.د دوتاخ پارێزگای ئاگری 30ــ درایەت تاشدەمیر ل.د ئاگری ــ ئایشە ئاجار ل.د باتمان ــ هشیار ئوزسۆی ل.د یەنی کۆی پارێزگای بینگۆل ــ مەحمود جەلادەت ل.د خیزان پارێزگای بدلیس ــ مزگین ئیگرات ل.د تاتوان بدلیس 35ــ چاغلار دەمیرل ل.د پاسور پارێزگای دیاربەکر ــ عەلی ئاتالان ل.د مدیات ، پارێزگای ماردین .... برێکی تر کە کوردی لەدایکبووی ئەستەنبوڵ و ئزمیر و ڕۆژئاوای تورکیان لەگەڵ چەند تورک و ئەرمەنیەک . باشە ئەم کەسە لە پێناو چی خەڵک چەواشە ئەکات ، ڕەنگە خۆی بە خزم و خزمەتکاری خوا بزانێت و هەدەپە بە دوژمنی خوا ، ئیتر کەوابێ بوختان قەیناکات ، ڕەنگە بڵێت هەر ئیسلام (واتە ئاکپارتی) سەرکەوێت ، ئیتر ئامانجی بە لای خۆیەوە پیرۆز پاساودەری هەر ناڕاستییەکە . بەڵام ئەگەرێکی بەهێز تر هەیە ، پاکانە کردن بۆ پیسەکانی ئەردۆغان !! داخوازی دەوڵەتی قەتەرە لەو کەسانەی کە نەفەقەیان ئەدات ، خۆ نابێ چاوەڕوان بین مامۆستا و میناکە گەورەکەی (حەمەعەلی قەرەداغی) نان و نەفەقەی خۆیان بۆ قەومیەتی !! کورد ببڕن . ــ بیلال ئەمینی
شرافتمند همواره ستودنیست
23 بهمن 1396 - 05:51دەس خۆش دەس خۆش دەس خۆش
ع سلیمی
23 بهمن 1396 - 02:22اردوغان و کردهای ترکیه سرویس ترکیه- کردهای ترکیه از زمان به قدرت رسیدن اردوغان دستاوردها و ناکامی های زیادی داشته اند. دیگر کرد بودن و تظاهر به آن در ترکیه ممنوع یا جرم نیست، اما کردها هنوز به حقوقی که از آن خود می دانند نرسیده اند. کردها نامزد ریاست جمهوری، وزیر، حزب قانونی در پارلمان، تلویزیون و روزنامه دارند، اما هنوز شهروند درجه یک نیستند و به اندازۀ یک پنجم جمعیت ترکیه از این کشور سهم ندارند.اردوغان مسلمان سنی و، مانند استاد خود نجم الدین اربکان، از اعضای طریقت نقشبندی است. وی از ابتدای فعالیت سیاسی خود در احزاب اسلام گرا فعالیت داشته و خود بنیان گذار یک حزب اسلام گرا است. اگر چه سکولاریسم همچنان از اصول قانون اساسی ترکیه است، اما می توان ادعا کرد اردوغان به تنهایی چهرۀ ترکیه را از یک کشور سکولار به یک کشور اسلامی تغییر داده است. نقشی که اردوغان در 15 سال گذشته در میان کشورهای اسلامی برای ترکیه دست و پا کرده است، در تاریخ این جمهوری بی نظیر است. ترکیه می رفت که در کنار عربستان و مصر تبدیل به قطب سوم اسلام سنی شود (اگر چه به دلایلی محقق نشد). آنچه گفته شد از دلایل عمدۀ محبوبیت اردوغان در میان کردهای سنی متدین و محافظه کار است که به او امید بسته اند تا احیا کنندۀ ارزش های اسلامی رو به افول جامعۀ ترکیه باشد. کردهای سنی اکثریت جامعۀ کرد زبان ترکیه را تشکیل می دهند و طریقت نقشبندی نیز بزرگترین طریقت در میان کردهای سنی است؛ دو عاملی که اردوغان را به جامعۀ سنتی کردها نزدیک می کند. عامل دیگری که می توان برای گرایش کردهای محافظه کار به اردوغان و ترجیح دادن وی به احزاب کردی بر شمرد، احساس خطر حرکت های چپ گرا در میان کردها است. PKK به عنوان حزبی غیر قانونی که علیه حکومت دست به مبارزۀ مسلحانه زده و احزاب HEP، DEP، HADEP، DTP و HDP به عنوان احزابی قانونی که از ابتدای دهۀ 90 تا امروز حقوق کردها را به صورت مشروع و از طریق پارلمان پیگیری کرده اند، همه احزابی چپ گرا هستند که کردهای محافظه کار نسبت به آنها بدبین بوده یا دست کم تمایلی به آنها ندارند. گرایشات کمونیستی بسیاری از احزاب کردی، پایگاه اردوغان اسلام گرا و محافظه کار را بیش از پیش تقویت کرده است. اردوغان و کردها علی رغم همۀ فشاری که کردهای ترکیه متحمل شده اند، حمایت آنها از اردوغان از ابتدای ظهور وی در صحنۀ عالی سیاست ترکیه چشم گیر بوده است. در همۀ انتخابات هایی که پیروزی از آن اردوغان و حزب وی بوده است، رأی بسیاری از کردها به نفع اردوغان به صندوق ریخته شده است. برای نمونه در همه پرسی 16 آوریل 2017 که تغییرات قانون اساسی با رأی مثبت مردم به تصویب رسید، علی رغم مخالفت حزب کردی HDP و بسیاری از سیاستمداران و نخبگان کرد، رأی مثبت کردها نقشی اساسی در پیروزی اردوغان داشت. رأی مثبت به تغییرات مورد نظر اردوغان در سه استان کردنشین بالاتر از 70 درصد، در دو استان بالاتر از 50 درصد و در چهار استان بالاتر از 40 درصد بود. اگرچه نگاهی به آمار آرای استان های کردنشین در چند انتخابات گذشته نشان می دهد که به مرور از طرفداران حزب عدالت و توسعه کاسته شده، اما حمایت آنها از اردوغان همچنان قابل توجه است. آرای 64.6، 64.6، 43.8، 36.7، 33.9، 30، 28.5 و 26.9 درصدی حزب عدالت و توسعه در انتخابات نوامبر 2015، به ترتیب در استان های بینگول، شانلی اورفا، بتلیس، سرت، موش، وان، ماردین و آگری، آن هم در حالی که حزبی همچون HDP با سیاستمداران و حامیان محبوب و خوش نامی همچون احمد ترک، خطیب دجله، سری ثریا اوندر، ارطغرل کورکچو، لیلا زانا، دنگیر میر مهمت فرات، عثمان بایدمیر، آلتان تان و صلاح الدین دمیرتاش با آن رقابت می کند، گویای این واقعیت است. رابطۀ کردهای ترکیه را با اردوغان، و عموماً با هر سیاستمدار دیگری، می توان بر مبنای انتظاراتی در سه محور اصلی ارزیابی کرد: معیشت، اسلام و هویت کردی. البته این بدان معنی نیست که عوامل دیگری وجود ندارند، بدون تردید این رابطه تحت تأثیر عوامل زیادی قرار گرفته و خواهد گرفت، اما به باور نگارنده تأثیر این سه عامل بسیار بیشتر از عوامل دیگری است که می توان در این باره مطرح کرد. ادامه...
ا.اخگر
28 اسفند 1396 - 01:321. در بند اول اشارە کردەاید کە حملە و آوارە کردن و ویرانی تحت هر عنوانی محکوم است. اما در طول مصاحبە آسمان و ریسمان را بهم میبافی کە ثابت کنید کودک کشی وحشیانە آتاتورک کوچک(اردوغان) مشروع است. 2. در بند دوم سجادە بە آب میدهید کە ، نگاە من بە قضایا از منظر متون دینی است. اما در طول مصاحبە بجز استدلالهای ماکیاولیستی اثری از دین و اخلاق و انصاف دیدە نمى شود. بە عنوان نمونە در توجیە لشکر کشی وحشیانەی آتاتورک کوچک میگویید حال کە ایران و روسیە و عربستان و امارات و امریکا حملە میکنند، چرا زوم شدە روی ترکیە؟؟ کجای این استدلال قرآنی است؟ 3. در توجیە تروریست بودن پ ک ک و سایر احزاب کوردی سوریە بە ادعای ترکیە و اتحادیە اروپا و امریکا استناد میکنید. از چە زمانی حرف امریکا برای شما استناد قرآنی شدە و ما خبر نداشتیم؟ آیا هرچە امریکا در مورد سایر احزاب خاورمیانە بگوید اینگونە بەآن استناد میفرمایید؟ امریکا اخوان مصر را هم تروریست میداند. اما من و شما در این فقرە اظهار فضل مینماییم کە: چون اخوان برای سلطەگری امپریالیسم خطر واقعی است ، امریکا آن را تروریست میداند. چگونە است وقتی امریکا در مورد پ ک ک اظهار نظر میکند میشود پایە استدلال ارزشی، اما در مورد اخوان میشود حرف یاوە؟!!!!!!! 3. همان سکوت خجالت آور کشورهای اسلامی و بویژه احزاب اسلامی در برابر فاجعە حلبچە این بار در مورد عفرین در حال تکرار است . اما خجالت آورتر از این سکوت، اقدام متفکریب اسلامی کورد، همچون جنابعالى است، کە بە جای اینکە بر سر احزاب اسلامی نهیب بزنید کە اشتباههای گذشتە را تکرار نکنند، بە توجیە کودک کشی آتاتورک کوچک روی آوردەاید